Pierwsza połowa wielce widowiskowa, druga połowa wielce rozczarowująca, w ten sposób można podsumować spotkanie Polonii Warszawa z Polonią Bytom. Faworytem spotkania byli gospodarze, którzy już od samego początku zaatakowali i w pierwszej akcji spotkania, Artur Sobiech strzelił gola, była to zaledwie 2 minuta spotkania! Co ciekawe, przy bramce "Abdula", obrońcy Polonii stali jak "rażeni piorunem" i pozwoli napastnikowi warszawian aż 3 razy oddać strzał na bramkę! Najpierw interweniował Szymon Gąsiński, później piłka trafiła w poprzeczkę, za trzecim razem padł już gol. Szybka odpowiedź Polonii, już w 5 minucie bardzo ładną bramkę głową strzelił Mariusz Ujek, po dośrodkowaniu Dariusza Jareckiego. W 15 minucie, zespół Jurija Szatałowa wyszedł na prowadzenie za sprawą dość kuriozalnej bramki Michala Hanka (nabita ręka). "Czarne Koszule" po raz pierwszy w lidze prowadzone przez Pawła Janasa zdołały wyrównać w 41 minucie, autorem gola po przepięknej indywidualnej akcji był Janusz Gancarczyk. I na tym emocje właściwie się zakończyły, w II połowie byliśmy świadkami słabej gry obydwu zespołów, choć bliżej strzelenia gola byli gospodarze. Mecz zakończył się jednak remisem 2-2, z którego cieszyli się przede wszystkim nieliczni, ale fanatyczni kibice "Królowej Śląska" zgromadzeni w sektorze gości stadionu przy Konwiktorskiej.

Polski Związek Piłki Nożnej wyznaczył sędziów, którzy w dniach 24-26 września poprowadzą mecze 7. kolejki Ekstraklasy. Sobotnie wyjazdowe spotkanie Polonii Bytom z Polonią Warszawa jako główny arbiter gwizdać będzie 30-letni Paweł Pskit z Łodzi. Początek meczu o godzinie 17:00, bezpośrednia transmisja w Orange Sport. Fanatycy - jak zwykle - zasiądą w sektorze gości!

Liczna kadra pierwszego zespołu Polonii Bytom nie przeszkadza trenerom testować kolejnych zawodników. Na dzisiejszych zajęciach pojawił się 24-letni Rosjanin, Aleksei Yedunov, ostatnio występujący w rezerwach Lokomotivu Moskwa.

Do dziś intryguje mnie (wciąż aktualne) pytanie: dlaczego historycznie i zwyczajowo większość polskich zespołów ekstraklasy "odpuszcza" rozgrywki o Puchar Polski odpadając z nich "planowo" we wstępnych rundach. Prawda jest, że dla przeciwników z niższych klas rozgrywkowych, zawsze była to okazja do wypromowania siebie i miasta. Dla takich ośrodków sam przyjazd pierwszoligowej drużyny byl (i jest) zawsze dużym wydarzeniem i świętem piłkarskim. A co dopiero zwycięstwo na boisku i wyeliminowanie rywala. Grano więc z wielką ambicją i często nie przebierając w środkach. Bywało, że warunki higieniczno-zdrowotne (zaplecze, stan murawy, publika) pozostawiały wiele do życzenia. Z takim przeciwnikiem zawsze gra się niełatwo i często ... nieprzyjemnie. Najczęściej na takie mecze (nawet ćwierćfinałowe!) wysyłano skład rezerwowy dając "odpocząć" gwiazdorom oszczędzanym na priorytetowe rozgrywki ligowe. Można również zaryzykować twierdzenie, iż w tamtych, zamierzchłych czasach tytuły Mistrza Polski oraz zdobywcy krajowego Pucharu (a tym samym reprezentowanie Polski w pucharach europejskich) niejako "zarezerwowane" były dla Górnika Zabrze i Legii Warszawa. A tak już jest, iż o pojedynczych zwycięstwach w meczach Pucharu Polski (aż do finału) wszyscy dość szybko zapominają. Podobnie "lekceważąco" przez wiele lat do tych rozgrywek podchodzili zarządcy, sztab trenerski oraz zawodnicy Polonii Bytom. Zdążyliśmy sie już do takiej sytuacji "przyzwyczaić" (choć oczywiście jej nie aprobowaliśmy!) gdy nadszedł rok 1973 i ... coś sie zmieniło! Polonia znowu (poprzednio w 1954) zagrała w finale Pucharu Polski!